หนึ่งในหลักสำคัญๆ ของการพัฒนาตัวเองหรือการทำให้ตัวเราก้าวไปอีกขั้นนั้นก็คือการคิดออกจากกรอบแบบเดิมๆ เพื่อให้ตัวเราสามารถเห็นโอกาสใหม่ๆ ในชีวิต ยิ่งถ้าเราสามารถมองเห็นโอกาสต่างๆ มากขึ้นมันก็จะยิ่งเป็นตัวพลักดันให้เราได้ท้าทายตัวเองในปัจจุบันได้ (พูดกันง่ายๆ คือถ้าเรามองไม่เห็นโอกาส เราก็คงไม่ลงมือทำอะไรกันง่ายๆ เป็นแน่)
ทีนี้การจะพยายาม “คิดไกล” หรือ “คิดใหญ่” นั้นก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เช่นกันโดยเฉพาะกับคนเราที่มักจะมีสมาธิกันยากๆ เนื่องจากมีอะไรมากมายเกิดขึ้นในแต่ละวัน ไหนจะมีสิ่งรบกวนใจหรือทำให้เราต้องคิดโน่นคิดนี่กันอยู่ตลอดเวลา
เอาจริงๆ มนุษย์เราคงมีลักษณะพิเศษอย่างหนึ่งคือเรื่องสมองและความคิดซึ่งไม่ว่าจะเป็นคนทั่วๆ ไปหรือคนที่เก่งๆ ก็มันจะมีความคิดที่หลั่งไหลเข้ามาอยู่สมองอยู่เกือบตลอดเวลา แต่เพื่อจะให้เราสามารถทำให้ความคิดของเรานั้นมีประสิทธิภาพและสอดรับกับเป้าหมายที่เราวางไว้นั้น เราเองก็คงต้องมีการจัดระบบความคิดกันเสียหน่อย ซึ่งก็มีหลัก 3 อย่างที่ควรทำเพื่อเป็นแนวทางในการจัดระบบความคิดที่น่าจะเอาไว้ใช้กันนะครับ
1. สนใจกับสิ่งที่สำคัญจริงๆ
โลกเรามีเรื่องราวเป็นล้านสิ่งให้เราสนใจและเรียนรู้กัน แค่พูดเรื่องใหม่ๆ ที่ให้เราสามารถศึกษาเพิ่มเติมก็คงมีมากมายชนิดเรียนกันทั้งชีวิตก็ไม่หมด มันเลยเป็นเรื่องสำคัญมากที่คุณควรรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่คุณควรสนใจ อะไรคือความรู้ ข้อมูลที่จำเป็นสำหรับคุณ ตลอดไปจนถึงคุณควรรู้ตัวว่าคุณควรจะคิดเรื่องอะไร (จริงๆ) เพราะไม่อย่างนั้นเราก็จะเสียเวลาไปคิดหรือเรื่องไม่เป็นเรื่องเอาได้ง่ายๆ นั่นยังไม่นับถึงเรื่องทัศนคติที่จะมีผลกับความคิดของคุณอีกเช่นการคิดแง่ลบหรือเอาแต่โทษตัวเองก็จะดึงพลังชีวิตคุณไปเช่นกัน
2. เอาพลังของคุณให้กับสิ่งสำคัญ
หลังจากที่คุณรู้ว่าอะไรคือสิ่งสำคัญที่คุณควรจะคิดหรือโฟกัส คุณก็ต้องเอาพลังของคุณเองทุ่มให้กับมันให้เต็มที่เพื่อให้คุณสามารถตักตวงจากมันได้มากที่สุด เราต้องไม่ลืมว่าต่อให้เรารู้หรือสนใจอะไรมากแค่ไหน แต่หากเราไม่ได้ใช้เวลากับมัน ไม่ให้ทุ่มเทกับมัน โอกาสที่มันจะเติบโตและสามารถกลายเป็นสิ่งสำคัญกับชีวิตได้ก็คงจะยากอยู่ ถ้าเรารู้ว่าอะไรที่จำเป็นในการสร้างอนาคตของเรา เราก็ต้องรู้จักหาเวลาให้กับมันให้มากที่สุดให้ได้นั่นแหละครับ
3. ใช้ชีวิตอยู่กับมัน
การพูดว่าจะหาเวลามาให้กับสิ่งสำคัญนั้นก็อาจจะเป็นเรื่องที่ทำได้ในวันแรกๆ เหมือนกับที่เรามักจะทุ่มเทอ่านหนังสือหรือออกกำลังกายในช่วงวันแรกๆ แต่ภายหลังก็จะเริ่มขี้เกียจหรือเลิกกันได้ง่ายๆ ซึ่งความคิดของเราก็เช่นกันที่บางทีเราอาจจะมีไอเดียอะไรดีๆ มีสิ่งที่เราอยากคิดต่อเยอะๆ แต่พอเวลาผ่านไปนานาๆ เราก็ลืมหรือไม่เอามาคิดต่อก่อนที่สุดท้ายจะลืมไป การบอกให้ตัวเองใช้ชีวิตอยู่กับมันคือการที่เราไม่ปล่อยให้มันหายไปตามกาลเวลาหรือถูกสิ่งอื่นแย่งความสำคัญไป มันคือภาวะที่ประเภท “กัดไม่ปล่อย” เพื่อให้ความคิดดังกล่าวงอกเงยและกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเราให้ได้นั่นแหละ
